کربلا در کربلا مى‏ماند اگر...
زینب کبرى سلام الله علیها،پیامبر خون شهداى کربلا و همراه حسین«ع»در نهضت خونین عاشورا .حضرت زینب،دختر امیر المؤمنین و فاطمه زهرا«ع»در سال پنجم هجرى،روز 5 جمادى الأولى در مدینه،پس از امام حسین«ع»به دنیا آمد.از القاب اوست:عقیله بنى هاشم،عقیله طالبیین،موثقه،عارفه،عالمه،محدثه،فاضله،کامله،عابده آل على.زینب را مخفف«زین اب»دانسته‏اند،یعنى زینت پدر.

امام حسین«ع»هنگام دیدار،به احترامش از جا برمى‏خاست.زینب کبرى،از جدش رسول خدا و پدرش امیر المؤمنین و مادرش فاطمه زهرا«ع»حدیث روایت کرده است.(1)این بانوى بزرگ،داراى قوت قلب،فصاحت زبان،شجاعت،زهد و ورع،عفاف و شهامت فوق العاده بود.(2) شوهرش،عبد الله بن جعفر(پسر عموى خودش)بود.از این ازدواج،دو پسر حضرت زینب به نامهاى محمد و عون،در کربلا به شهادت رسیدند.

وقتى امام حسین«ع»پس از امتناع از بیعت با یزید،از مدینه به قصد مکه خارج شد، زینب نیز با این دو فرزند،همراه برادر گشت.در طول نهضت عاشورا،نقش فداکاریهاى عظیم زینب،بسیار بود.سرپرست کاروان اسیران اهل بیت و مراقبت کننده از امام زین العابدین«ع»و افشاگر ستمگرى‏هاى حکام اموى با خطبه‏هاى آتشین بود.زینب،هم دختر شهید بود،هم خواهر شهید،هم مادر شهید،هم عمه شهید.پس از عاشورا و در سفر اسارت،در کوفه و دمشق،خطابه‏هاى آتشینى ایراد کرد و رمز بقاى حماسه کربلا و بیدارى مردم گشت.پس از بازگشت به مدینه نیز،در مجالس ذکرى که براى شهداى کربلا داشت،به سخنورى و افشاگرى مى‏پرداخت.وى به«قهرمان صبر»شهرت یافت.

در سال 63 و به نقلى 65 هجرى درگذشت.قبرش در زینبیه(در سوریه کنونى)است.

برخى نیز معتقدند مدفن او در مصر است.در کتاب«خیرات الحسان»آمده است:در مدینه قحطى پیش آمد.زینب همراه شوهرش عبد الله بن جعفر به شام کوچ کردند و قطعه زمینى داشتند.زینب در همانجا در سال 65 هجرى در گذشت و در همان مکان دفن شد.(3)

صبح ازل طلیعه ایام زینب است‏

پاینده تا به شام ابد نام زینب است‏

در راه دین لباس شهامت چو دوختند

زیبنده آن لباس بر اندام زینب است‏

بارزترین بعد زندگى حضرت زینب،همان پاسدارى از فرهنگ عاشورا بود که با خطابه‏هایش،پیام خون حسین«ع»را به جهانیان رساند.در این زمینه،نوشته‏ها و سروده‏هاى بسیارى است،از جمله این شعر:

سر نى در نینوا مى‏ماند اگر زینب نبود

کربلا در کربلا مى‏ماند اگر زینب نبود

چهره سرخ حقیقت بعد از آن طوفان رنگ‏

پشت ابرى از ریا مى‏ماند اگر زینب نبود

چشمه فریاد مظلومیت لب تشنگان‏

در کویر تفته جا مى‏ماند اگر زینب نبود

زخمه زخمى‏ترین فریاد،در چنگ سکوت‏

از طراز نغمه وا مى‏ماند اگر زینب نبود

در طلوع داغ اصغر،استخوان اشگ سرخ‏

در گلوى چشمها مى‏ماند اگر زینب نبود

ذو الجناح داد خواهى،بى‏سوار و بى‏لگام‏

در بیابانها رها مى‏ماند اگر زینب نبود

در عبور از بستر تاریخ،سیل انقلاب‏

پشت کوه فتنه‏ها مى‏ماند اگر زینب نبود(4)

خود زینب نیز از فصاحت و ادب برخوردار بود.در هنگام دیدن سر بریده برادر، خطاب به او چنین سرود:«یا هلالا لما استتم کمالا...»بعدها هم در سوگ حسین«ع»اشعارى سرود،با این مطلع:«على الطف السلام و ساکنیه...»:سلام بر کربلا و برآرمیدگان آن دشت،که روح خدا در آن قبه‏ها و بارگاههاست.

جانهاى افلاکى و پاکى که در زمین خاکى،مقدس و متعالى شدند،آرامگاه جوانمردانى که خدا را پرستیدند و در آن دشتها و هامونها خفتند .سرانجام،گورهاى خاموششان را قبه‏هایى افراشته در برخواهد گرفت،و بارگاهى خواهد شد،داراى صحنهاى گسترده و باز...

 فرهنگ عاشورا صفحه 216
جواد محدثى‏

 نوشته شده توسط محمد امیر حمیدی فر در جمعه 88/11/16 و ساعت 11:58 صبح | نظرات دیگران()

اطلاعیه فوری از بسیجی 57

به دلیل سروکار داشتن عزیزان بسیجی با سلاح در اجرای مأموریت های محوله و گشت های امنیتی ، و به دلیل ضعف اطلاع رسانی و آگاه سازی بعضی از قسمت های بسیج سپاه پاسداران در راستای تبیین و تفهیم قانون به کار گیری سلاح ، بر خود لازم دانستم تا این قوانین که به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده است را به طور کامل در این قسمت مطرح کنم . خواهشمند است که با تمام دقت سعی در تفهیم و به کارگیری و رعایت آن شود . لذا از عزیزان بسیجی می خواهم اگر در پایگاه خود این ضعف اطلاعاتی وجود دارد با هماهنگی مسئول پایگاه سعی در نشر این مطلب در سطح پایگاه ها ی تمامی کشور بکنند. امید است که هیچ بسیجی ای به دلیل جهل از قانون اسیر پله های دادسرای نظامی نشود!

-------------------------------------------------------------------------------------------------

‌ماده 1 - مأمورین مسلح موضوع این قانون که به منظور استقرار نظم و امنیت و جلوگیری از فرار متهم یا مجرم و یا در مقام ضابط قوه قضائیه به‌تفتیش، تحقیق و کشف جرائم و اجرای احکام قضائی و یا سایر مأموریت‌های محوله، مجاز به حمل و بکارگیری سلاح می‌باشند موظفند به هنگام‌بکارگیری سلاح در موارد ضروری کلیه ضوابط و مقررات این قانون را رعایت نمایند.
‌تبصره - مأمورین مسلح وزارت اطلاعات در اجرای وظایف محوله قانونی، در مورد بکارگیری سلاح مشمول این قانون می‌باشند.
‌ماده 2 - مأمورین مسلح موضوع این قانون باید شرایط زیر را داشته باشند:
1 - سلامت جسمانی و روانی متناسب با مأموریت محوله.
2 - داشتن آموزش‌های لازم در راستای مأموریت‌های محوله.
3 - تسلط کامل در بکارگیری سلاحی که در اختیار آن‌ها گذارده می‌شود.
4 - آشنایی کامل به قانون و مقررات مربوط به بکارگیری سلاح.
‌ماده 3 - مأمورین انتظامی در موارد زیر حق بکارگیری سلاح را دارند:
1 - برای دفاع از خود در برابر کسی که با سلاح سرد یا گرم به آنان حمله نماید.
2 - برای دفاع از خود در برابر یک یا جند نفر که بدون سلاح حمله می‌آورند ولی اوضاع و احوال طوری باشد که بدون بکارگیری سلاح مدافعه‌شخصی امکان نداشته باشد.
3 - در صورتی که مأمورین مذکور مشاهده کنند که یک یا چند نفر مورد حمله واقع شده و جان آنان در خطر است.
4 - برای دستگیری سارق و قاطع‌الطریق و کسی که اقدام به ترور و یا تخریب و یا انفجار نموده و در حال فرار باشد.
5 - در موردی که شخص بازداشت شده یا زندانی از بازداشتگاه یا زندان و یا در حال انتقال فرار نماید، از اقدامات دیگر برای دستگیری و یا توقیف‌وی استفاده کرده و ثمری نبخشیده باشد.
‌تبصره - آیین‌نامه اجرایی این بند توسط وزارتخانه‌های کشور و دادگستری تهیه و پس از تصویب هیأت وزیران به اجرا گذاشته خواهد شد.
6 - برای حفظ اماکن انتظامی (‌مقر نیروهای انتظامی از قبیل مرکز فرماندهی، ستاد، پاسگاه، پایگاه، انبار سلاح یا مهمات و مرکز آموزشی).
7 - برای حفظ سلاحی که جهت انجام مأموریت در اختیار آنان می‌باشد.
8 - برای حفظ اماکن طبقه‌بندی شده بویژه اماکن حیاتی و حساس در مقابل هر گونه هجوم و حمله جهت ترور، تخریب، آتش‌سوزی، غارت اسناد‌و اموال، گروگان‌گیری و اشغال.
9 - برای جلوگیری و مقابله با اشخاصی که از مرزهای غیر مجاز قصد ورود و یا خروج را داشته و به اخطار مأمورین مرزبانی توجه نمی‌نمایند.
10 - برای حفظ تأسیسات، تجهیزات و اماکن نظامی و انتظامی و امنیتی.
‌تبصره 1 - در موارد فوق در صورت اقتضای شرایط، اخطار قبلی الزامی است.
‌تبصره 2 - نیروهای مسلح در مواردی که در چهارچوب بندهای مذکور مأموریت داشته باشند، مجاز به استفاده از سلاح می‌باشند.
‌تبصره 3 - مأمورین مسلح در کلیه موارد مندرج در این قانون در صورتی مجازند از سلاح استفاده نمایند که اولا" چاره‌ای جز بکارگیری سلاح‌نداشته باشند، ثانیاً در صورت امکان مراتب:
‌الف - تیر هوائی
ب   - تیراندازی کمر به پائین
ج   - تیراندازی کمر به بالا‌را رعایت نمایند.
‌ماده 4 - مأمورین انتظامی برای اعاده نظم و کنترل راهپیمائی‌های غیر قانونی، فرو نشاندن شورش و بلوا و ناآرامی‌هایی که بدون بکارگیری سلاح‌مهار آنها امکان‌پذیر نباشد، حق بکارگیری سلاح را به دستور فرمانده عملیات، در صورت تحقق شرایط زیر دارند:
‌الف - قبلا" از وسایل دیگری مطابق مقررات استفاده شده و مؤثر واقع نشده باشد.
ب   - قبل از بکارگیری سلاح با اخلالگران و شورشیان نسبت به بکارگیری سلاح اتمام حجت شده باشد.
‌تبصره 1 - تشخیص ناآرامی‌های موضوع ماده 4 حسب مورد بر عهده رئیس شورای تأمین استان و شهرستان و در غیاب هر یک بر عهده معاونان‌آنان خواهد بود و در صورتی که فرماندار معاون سیاسی نداشته باشد این مسئولیت را به یکی از اعضای شورای تأمین محول خواهد نمود.
‌تبصره 2 - در مواردی که برای اعاده نظم و امنیت موضوع این ماده نیروی نظامی طبق مقررات قانونی مأموریت پیدا نمایند از لحاظ مقررات‌بکارگیری سلاح مشمول این ماده می‌باشند.
‌تبصره 3 - آیین‌نامه اجرائی ماده فوق توسط وزارتخانه‌های کشور و دادگستری و دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح تهیه و پس از تصویب هیأت‌وزیران به اجرا گذاشته خواهد شد.
‌ماده 5 - مأمورین نظامی و انتظامی برای اعاده نظم و امنیت در راهپیمائی‌های غیر قانونی مسلحانه و ناآرامی‌ها و شورش‌های مسلحانه مجازند از‌سلاح استفاده نمایند. مأمورین مذکور موظفند به دستور فرمانده عملیات و بدون تعلل نسبت به برقراری نظم و امنیت، خلع سلاح و جمع‌آوری مهمات‌و دستگیری افراد و معرفی آنان به مراجع قضائی اقدام نمایند.
‌ماده 6 - تیراندازی به سوی وسایل نقلیه به منظور متوقف ساختن آنها توسط مأمورین موضوع این قانون در موارد زیر مجاز است:
‌الف - در صورتی که وسیله نقلیه بنا به قرائن و دلایل معتبر و یا اطلاعات موثق مسروقه یا حامل افراد متواری یا اموال مسروقه یا کالای قاچاق یا‌مواد مخدر و یا به طور غیر مجاز حامل سلاح و مهمات باشد.
ب - در صورتی که از وسیله نقلیه برای تهاجم عمدی به مأمورین و یا مردم استفاده شده باشد.
‌تبصره 1 - مأمورین مذکور موظفند که در ایستگاه‌های ایست و بازرسی وسایل هشدار دهنده به اندازه لازم (‌اعم از موانع، تابلو، چراغ گردان) تعبیه‌نمایند.
‌تبصره 2 - مأمورین مذکور در صورتی می‌توانند به وسائل نقلیه تیراندازی نمایند که علاوه بر انجام امور تبصره 1 با صدای رسا و بلند به راننده‌وسیله نقلیه ایست داده و راننده به اخطار ایست توجهی ننموده باشد.
‌ماده 7 - مأمورین موضوع این قانون هنگام بکارگیری سلاح باید حتی‌المقدور پا را هدف قرار بدهند و مراقبت نمایند که اقدام آنان منجر به فوت‌نشود و به اشخاص ثالث که دخیل در ماجرا نمی‌باشند آسیب نرسد.
‌تبصره - مواظبت و مراقبت از حال مجروحین بر عهده مأمورین انتظامی است و باید در اولین فرصت آنان را به مراکز درمانی برسانند.
‌ماده 8 - رؤسا و فرماندهان مربوط مکلفند قبل از اعزام مأمورین حدود اختیارات و مسئولیت‌های آنان را گوشزد نمایند.
‌ماده 9 - مأمورینی که آموزش کافی در مورد سلاحی که در اختیار آنان گذارده شده است ندیده‌اند باید مراتب را به فرمانده خود اطلاع دهند و در‌صورتی که مأموریتی به این قبیل افراد محول شود فرمانده مسئول عواقب ناشی از آن خواهد بود مشروط بر این که مأمور در حدود دستور فرمانده اقدام‌کرده باشد.
‌ماده 10 - سلاحی که در اختیار مأمورین موضوع این قانون قرار داده می‌شود باید متناسب با موضوع مأموریت و وظیفه آنان باشد.
‌ماده 11 - نیروهای نظامی و امنیتی در مواردی که طبق قانون و مأموریت‌های محوله با نیروی انتظامی همکاری می‌کنند طبق ضوابط این قانون از‌سلاح استفاده خواهند نمود.
‌تبصره - آیین‌نامه اجرائی این ماده توسط وزارتخانه‌های کشور، اطلاعات و دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح با هماهنگی ستاد کل نیروهای مسلح‌تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
‌ماده 12 - مأمورینی که با رعایت مقررات این قانون مبادرت به بکارگیری سلاح نمایند از این جهت هیچ گونه مسئولیت جزائی یا مدنی نخواهند‌داشت.
‌ماده 13 - در صورتی که مأمورین با رعایت مقررات این قانون سلاح بکار گیرند و در نتیجه طبق آراء محاکم صالحه شخص یا اشخاص بی‌گناهی‌مقتول و یا مجروح شده یا خسارت مالی بر آنان وارد گردیده باشد، پرداخت دیه و جبران خسارت بر عهده سازمان مربوط خواهد بود و دولت مکلف‌است همه ساله بودجه‌ای را به این منظور اختصاص داده و حسب مورد در اختیار نیروهای مسلح قرار دهد.
‌تبصره - مفاد این ماده در مورد کسانی هم که قبل از تصویب این قانون مرتکب اعمال مذکور شده‌اند جاری است.
‌ماده 14 - نیروهای مسلح می‌توانند در مواردی که مقتضی بدانند علاوه بر جبران خسارت وارده در قبال صدمات جانی و ضرر و زیان مالی که‌مأمورین مسلح در جهت انجام وظیفه طبق این قانون متحمل شده‌اند، مطابق مقررات به مأموران مذکور کمک مالی نمایند.
‌ماده 15 - نحوه تأمین و پرداخت وجوه مذکور در مواد 13 و 14 به موجب آیین‌نامه‌ای خواهد بود که توسط وزارتخانه‌های کشور، اطلاعات، دفاع و‌پشتیبانی نیروهای مسلح، امور اقتصادی و دارایی و سازمان برنامه و بودجه با هماهنگی ستاد کل نیروهای مسلح تهیه و به تصویب هیأت وزیران‌خواهد رسید.
‌ماده 16 - هرگاه مأمور برخلاف مقررات این قانون اقدام به بکارگیری سلاح نماید حسب مورد به مجازات عمل ارتکابی وفق قوانین تحت پیگرد‌قرار می‌گیرد.
‌ماده 17 - از تاریخ تصویب و ابلاغ این قانون کلیه قوانین و مقررات مغایر ملغی می‌گردد.
‌قانون فوق مشتمل بر هفده ماده و سیزده تبصره در جلسه روز یکشنبه هجدهم دی ماه یک هزار و سیصد و هفتاد و سه مجلس شورای اسلامی تصویب‌و در تاریخ 1373.10.28 به تأیید شورای نگهبان رسیده است.‌رئیس مجلس شورای اسلامی - علی‌اکبر ناطق نوری

 نوشته شده توسط محمد امیر حمیدی فر در جمعه 88/11/16 و ساعت 11:37 صبح | نظرات دیگران()

اشک از چشم «امام» فرو ریخت

هر دفعه که راجع به فداکاریهاى مردم با امام صحبت مى‌کردیم، ایشان به هیجان مى‌آمدند و متأثر مى‌شدند. مثلاً موقعى که در محل نماز جمعه‌ى تهران، قلکهاى اهدایى بچه‌ها به جبهه را شکسته بودند و کوهى از پول درست شده بود، امام(ره) در بیمارستان با مشاهده‌ى این صحنه از تلویزیون متأثر شدند و به من که در خدمتشان بودم، گفتند: دیدى این بچه‌ها چه کردند؟ در آن لحظه مشاهده کردم که چشمهایشان پُر از اشک شده است و گریه مى‌کنند.

بار دیگر موقعى گریه‌ى امام را دیدم که سخن مادر شهیدى را براى ایشان بازگو کردم: در شهرى سخنرانى داشتم. بعد از پایان سخنرانى، همین که خواستم سوار ماشین شوم، دیدم خانمى پشت سر پاسدارها خطاب به من حرف مى‌زند. گفتم راه را باز کنید، تا ببینم این خانم چه‌کار دارد. جلو آمد و گفت: از قول من به امام بگویید بچه‌ام اسیر دست دشمن بود و اخیراً مطلع شدم که او را شهید کرده‌اند. به امام بگویید فداى سرتان، شما زنده باشید؛ من حاضرم بچه‌هاى دیگرم نیز در راه شما شهید شوند.

من به تهران آمدم، خدمت امام رسیدم، ولى فراموش کردم این پیغام را به ایشان بگویم. بعد که بیرون آمدم، سفارش آن مادر شهید به ذهنم آمد. برگشتم و مجدداً خدمت امام رسیدم و آنچه را که آن خانم گفته بود، براى ایشان نقل کردم. بلافاصله دیدم آن‌چنان چهره‌ى امام درهم رفت و آن‌چنان اشک از چشم ایشان فرو ریخت، که قلب من را سخت فشرد.

سخنرانى در مراسم بیعت فرماندهان و اعضاى کمیته‌هاى انقلاب اسلامى 18/3/68

 نوشته شده توسط محمد امیر حمیدی فر در جمعه 88/11/16 و ساعت 11:7 صبح | نظرات دیگران()

چرایی نپذیرفتن دکتری افتخاری از سوی رهبر انقلاب

رئیس و برخی استادان دانشگاه تهران سه شنبه در دیدار اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران با رهبر معظم انقلاب از ایشان خواستار شدند تا مدرک دکتری افتخاری دانشگاه تهران را پذیرا شوند ، اما حضرت آیت الله خامنه ای با تشکر فراوان از این پیشنهاد گفتند: "این مسئله و ابراز محبت دانشگاهیان برای بنده افتخار است اما از پذیرش آن معذورم و اگر خدای کریم کمک کند به همان میثاق طلبگی متعهد و پایبند خواهم بود."

سید مهدی قمصری عضو هیئت رئیسه دانشگاه تهران درباره سابقه تصمیم دانشگاه تهران برای اعطای دکتری افتخاری به رهبر معظم انقلاب گفت: زمانی که بحث ملاقات اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران با مقام معظم رهبری مطرح شد موضوع اعطای دکتری افتخاری به ایشان نیز مورد بحث قرار گرفت. البته یک عده مخالف این موضوع بودند زیرا همگان اذعان دارند که ایشان به لحاظ تبحر در رشته ها و علوم مختلف و جایگاه بلندی که به لحاظ رهبری فکری و استراتژیک نظام دارند ، شان و مقام ایشان اجل از "مدرک دکتری" است.

وی افزود: در عین حال موافقین اعطای دکتری افتخاری به حضرت آیت الله خامنه ای نیز استدلالشان این بود که پذیرش دکتری دانشگاه تهران توسط ایشان افتخاری برای دانشگاه تهران است و آنها نیز اذعان دارند که یقینا مدرک دکتری افتخاری چیزی به جایگاه بلند علمی ایشان اضافه نمی کند. اگرچه متصور بود که به دلایل مختلف مدرک دکتری افتخاری دانشگاه تهران از سوی رهبری فرزانه انقلاب پذیرفته نشود اما دانشگاه تهران در این رابطه ادای وظیفه کرد.

معاون دانشگاه تهران خاطرنشان کرد: جدا از جایگاه خاص حضرت آیت الله خامنه ای به عنوان رهبر انقلاب، تحلیل همکاران در دانشگاه تهران برای اعطای دکتری افتخاری به ایشان ناظر بر نقش ایشان طی 50 سال گذشته از زمان ورود به فعالیتهای سیاسی، همراهی با امام راحل و نقش کم نظیری که در وقوع و پایداری و عظمت انقلاب داشته اند و به ویژه نگاه خاص ایشان به مقوله جوان و دانشگاه چه در دوران ریاست جمهوری و چه در کسوت رهبری انقلاب دارند ، بوده است.

محمد خوش چهره استاد دانشگاه تهران نیز در ارائه تحلیلی در این باره گفت: از این پیشنهاد تعجب کردم. اگرچه مقام معظم رهبری از این اقدام به عنوان یک فرصت استفاده کردند و تذکر حکیمانه‌ای دادند و آن این بود که در کشور فضای مدرک و مدرک گرایی حتی در برخی روحانیون دیده می شود. ایشان با برگشت به فضای روحانیت و جایگاه، سبک، سلوک و سیاق روحانیت و طلبگی تعریفی ارائه کردند که یادآور فرمایش حضرت امام (ره) بود که اینگونه تمنیات فی الواقع یک نوع تمنیات نامناسب است.
ادامه مطلب...

 نوشته شده توسط محمد امیر حمیدی فر در جمعه 88/11/16 و ساعت 11:1 صبح | نظرات دیگران()

بسم الله الرحمن الرحیم

خدایا ستاره های با محبت رفتند تو خورشید پرفروغ را نگهدار

آنانکه ایمان آوردند و از وطن هجرت گزیدند و در راه خدا با مال و جانشان جهاد کردند،آنها را درنزد خدا مقام بلندی است و آنان رستگاران و سعادتمندان دوعالمند.
{سوره توبه آیه 20}
با حمد و سپاس خداوند قادر و رحمان و با سلام و درود بر آخرین و گرامیترین پیامبر حضرت محمد عبدالله (ص) و با سلام و درود بردخت گرامی ایشان یگانه بانوی عالم حضرت صدیقه کبری (س) و با سلام و درود بر همسر ایشان و اولین امام شیعیان حضرت علی ابن ابیطالب (ع) و با سلام و درود بر یازده جانشین و فرزندان ایشان ، بالاخص مهدی موعود(عج) و با سلام و درود ، بر نائب بر حقش امام خمینی ، چشم همه منتظران و روی همه پاکان و عشق همه مستضعفان جهان بسوی اوست و خنجری است الهی بر چشم مستکبران جهان از منبع انوار خدای و با سلام و درود بر قائم مقام رهبری و امت شهید پرور و با سلام وتحیت فراوان بر شهداء و اسراء و مفقودین و خانواده هایشان و بالاخص رزمندگان مخلص بسیجی و کلیه رزمندگان که هدف را درک کردند و بخاطر خدا میدانند در جبهه هایش جان می دهند.(جبهه های نبرد حق علیه باطل)و ازدین خود دفاع می کنند.
اکنون به این مکان مقدس (جبهه)آمدم چون بر ما تکلیف شده به امر خدا و به عشق ملایمان حسین(ع) و برای پیشرفت اسلام و کشته شدن در راه اسلام و قرآن ، آمدم مسئولیتی را که بر دوش من است با توکل بر خدا انجام دهم و استوار و مقاوم بمانم و پا به این عرصه مقاومت و ایثار گذاشتم چو اینجا دانشگاه است چرا که اینجا جای خودسازی و جای ایمان و پایدار ماندن است و جای از خود گذشتن است مگر غیر از این است که انسان در راه خدا قیام کند و شهادت در راه خدا چه زیباست وچه مرگ شیرینی که برای خدا به استقبال آن رفت.
ماندن برای خدا و کار کردن برای خدا و بعدش کشته شدن در راه خدا یعنی معامله کردن با خدا که خداوند با هرکس این معامله رانمی کند .(راحت انسان جانش را کف دستش بگذارد و دو دستی تقدیم خدا کند ) چه مرگ خوبی ، خدایا من هم می توانم جزء آنها باشم که با تو از این معامله ها می کنند؟<\/h2>

ادامه مطلب...

 نوشته شده توسط محمد امیر حمیدی فر در جمعه 88/11/9 و ساعت 1:44 عصر | نظرات دیگران()