در انتظار یار ...
نمی دونم ، آقا مثل همیشه از کجا شروع کنم!
کدوم گوشه ی دلم رو بیارم روی کاغذ!
سفره ی دلم رو کجا پهن کنم!
ای آقا چرا نمی آیی !
ای آقا غمی گوشه ی دلم جا گرفته ، که آرام نمی شه ! آقاجون دو روز پیش ، رفقا با یه کاروان زیارتی رفتند مشهد مقدس ، به زیارت آقا امام رضا(ع) ! خیلی دلم گرفته ، نمی دونم من چه کار کرده بودم که اذن اومدن به مشهد رو به من ندادند!
یا امام زمان پس کی می آیی!
دل مشتاقان تو داره توی غم می سوزه!
بیا ریشه ی ظلم رو بکن!
می دونم آقا! به خاطر آدم های گناه کاری مثل من هست که ظهور نمی کنی!
ولی خودت می دونی ، اگه گناهی سر می زنه ، از روی نافرمانی نیست ، از روی نادانی من بیچاره هست!
یا امام زمان (ع) می دونم یه روز می آیی و دل مشتاقان از گرمای وجودت ذوب می شود!
آقا جون قسمت ما کربلای حسین(ع) بد جوری دارم ، برای دیدن کربلا روحم پر می کشه!
با صد امید بر در این خانه آمدم/ اقرار می کنم که تو خوبی و من بدم/مردود تر زمن نبود بنده ای ولی/باور نمی کنم که تو مولا کنی ردم/ ایمان من، محبت و دینم ولایتست/ بگذارُ دشمنان تو خوانند مرتدم/ قابل نبوده ام که کند دعوتم کسی/مولا کریم بود ، که بی دعوت آمدم/ هر کس گرفتُ دست توسل به دامنی / من دست خود به دامن آل عبا زدم/ با این همه صفات نمک ناشناسیم/ عمری کنار سفره ی آل محمدم/ اینان مرا که جز تنی آلوده نیستم/تبدیل می کنند به روح مجردم/دریا حریف نیستُ، که پاکم کند مگر / مولا به خاک کوی خود از لطف شویدم
نوشته شده توسط محمد امیر حمیدی فر در پنج شنبه 86/5/4 و ساعت 11:35 صبح | نظرات دیگران()
