حرفهايي است براي گفتن
كه اگر گوشي نبود نميگوييم
و حرفهايي است براي نگفتن
حرفهايي كه هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمي آورند
حرفهاي شگفت,زيبا و اهورايي همين هايند
و سرمايه ماورايي هركس به اندازه حرفهايي است كه براي نگفتن دارد
حرفهاي بيتاب و طاقت فرسا
كه همچون زبانه هاي بيقرار آتشند
و كلماتش, هريك، انفجاري را به بند كشيده اند
كلماتي كه پاره هاي بودن آدم اند...
اينان هماره در جستجوي مخاطب خويشند
اگر يافتند، يافته مي شوند...
...و
در صميم وجدان او آرام مي گيرند
و اگر مخاطب خويش را نيافتند، نيستند
و اگر او را گم كردند، روح را از درون به آتش ميكشند
و دمادم
حريق هاي دهشتناك عذاب بر او ميافروزند...
دکتر علي شريعتي